De stad ontmoeten

Op maandag alvast digitaal kaartjes gekocht voor een bioscoopfilm op zondag. Je kan maar zeker weten dat je goed zit. De betreffende zondag blijkt fris maar wel zonnig te zijn. Mijn man en ik mogen graag het aangename met het nuttige combineren dus we besluiten om naar de bioscoop te lopen. Immers goed voor lijf en leden, de vitamine D weer lekker aangevuld een ook nog milieuvriendelijk en goedkoop.

Lopende langs De Nieuwe Nachtegaal en het Restaurant Tante Sjaar  vragen we ons af wat de bedoeling is van de soort van tuin met konijnenhokken die we aan de rechterkant aantreffen. We zijn nu al benieuwd naar wat dat worden gaat. Een bordje bij de poort zegt: ‘Perentuin, zorg- en dienstverlening van a tot z’. Gaan we hier strakjes al die ‘moestuintjes’ van AH in de grond stoppen?

We slenteren op ons gemak verder, steken de dorpsweg over en bevinden ons in het park. We zijn niet de enigen die genieten van het prille zonnetje. Het park wordt goed bezocht.

Om in het tweede deel van het park te komen - het wordt immers ruw doorsneden door weg en metro - maken we netjes gebruik van het, speciaal voor dat doel aangelegde, zebrapad. De volkstuintjes liggen er netjes bij. Ik vind het altijd weer bijzonder dat mensen met zoveel genoegen hun ziel en zaligheid in de grond stoppen, deze grond vervolgens koesteren en verzorgen met alle aandacht en liefde en dan ongeduldig wachten of de oogst dit jaar rijk of arm zal zijn. Al lopend vraag ik mij dan af of de diverse tuiniers afspreken wie wat dit jaar aan de grond toevertrouwt of dat ieder het maar precies doet zoals het hem of haar uitkomt.

We vervolgen onze weg en zijn verrast bij het zien van een groot, uitgebreid speelterrein. Ook een  toiletvoorziening is aanwezig dus wij kunnen ons wel voorstellen dat de bezoekersaantallen hier groot zullen zijn. De speeltoestellen zijn divers en ook vandaag worden deze al goed gebruikt door de opgroeiende Rotterdamse Jeugd. De bankjes zijn gevuld met ouders, oma’s en opa’s genietend van de voorjaarszon. Over de paden wandelen stelletjes met en ook zonder hond.

De wat meer bewoonde wereld lonkt. Het prachtige voormalig Zuiderziekenhuis wordt gepasseerd. Ik weet niet wat de nieuwe functie gaat worden, maar nu gaan mijn gedachten naar mijn opa die hier, na een best wel lang en overwegend gelukkig leven, de stap naar het eeuwige heeft gezet. Herinneringen aan de verhalen die hij graag aan zijn kleinkinderen vertelde komen weer in mij boven. Met een glimlach op mijn gezicht praat ik over hem met mijn man.  Hoeveel ontmoetingen herbergt dit ziekenhuis wel niet in haar bestaansgeschiedenis? Hoeveel pasgeborenen hadden hier hun eerste ontmoeting met hun ouders? Hoeveel laatste ontmoetingen voor het definitieve afscheid? 

Toen Nederland nog maar twee televisiezenders had, had je van die foto’s die de tijd totdat het programma begon vulde. Er zijn twee afbeeldingen die ik me nog herinneren kan, een vrouw met tennisracket en eentje met een plant. Een plant waarvan ik tot ver in mijn jeugd heb gedacht dat ie van plastic was, zo exotisch zag hij er uit. Lopend langs de huizen in de nabije omgeving van ‘het Zuider’ zie ik ineens zo’n plant in de vensterbank. Onmiddellijk zie ik weer beelden van Rikkie en Slingertje, Ren je Rot, Stuif es In en Catweazle. Gedeelde herinneringen, mijn man is niet heel veel ouder dan ik, hij weet dus precies waar ik het over heb. 

Genietend lopen we verder door de groene wijk met geweldig leuke huizen, Tuindorp Vreewijk als ik het goed heb. Het Breeplein komt in zicht. De Brug naar De Kuip, De Kuip waar mijn opa met heel veel andere Rotterdamse mannen van zijn generatie door zo hard mogelijk met zijn allen te springen en zich te gedragen als uitbundige voetbalsupporters de ultieme test uitvoerden of die Kuip nou wel solide genoeg was. De beloning voor deze noeste arbeid? Een borrel en een Sigaar!

Nu, deze zondag, op het grote plein voor de Kuip een (Rommel-)markt van formaat. Oud ontmoet nieuw, ook hier veel mensen op de been. Dat zonnetje hé, het maakt de stad toch net effe anders.

Langzaam maar zeker naderen wij ons einddoel van deze middag, Pathé de Kuip.

Beste lezers, ik wil u allen uitnodigen om naar buiten te gaan als het zonnetje lekker schijnt. Ik nodig u uit om op reis te gaan, op reis naar een ontmoeting met uw eigen stukje van onze geweldige stad.