Ontmoeten... in het donker

​Deze blog begin ik met een persoonlijke observatie. U hoeft het er niet mee eens te zijn, het is puur persoonlijk.
Er is me iets opgevallen met betrekking tot kinderen. In de meeste gevallen zitten de aanstaande ouders een behoorlijk aantal maanden op een roze of lichtblauwe wolk. Als de kleine wereldburger er dan eenmaal is dan is werkelijk niets te gek om de veiligheid van de hummel te waarborgen. Het beste autostoeltje is voor prins of prinses nog niet goed genoeg en de kleintjes worden lekker veilig binnen gehouden, dan kan ze bijna niks gebeuren. Gaan we naar buiten dan worden de bandjes en kind in het wagentje goed vastgezet zodat eruit vallen onmogelijk is.
Gaat de kleine lopen en struikelt hij of zij over de voetjes dan krijgt zowat de fabrikant van de schoentjes de schuld. Ik begrijp ook niet dat die schoentjes nog niet worden geleverd met anti-val garantie, misschien moet een slimme uitvinder hier eens goed naar kijken.
De lagere schooltijd dan, de kids worden veilig in de auto gezet en netjes vlak voor de deur op het speelveld afgezet.
Dan gaan de kinderen voorbereid worden op ‘de middelbare school’. Heel veel tijd besteden vaders en moeders, Opa’s en Oma’s en andere opvoeders  aan het leren fietsen van het kroost. Zoals ik het heb begrepen neemt school ook nog een stukje verantwoordelijkheid door ‘verkeersles’ aan te bieden en zo stomen we het kind gezamenlijk klaar voor de grote sprong naar jawel, het verkeer.
Misschien denkt u nu zo langzamerhand waar gaat het heen met dit verhaal? Wees zo vriendelijk om nog even door te lezen.
Ik ben op zowat alle manieren verkeersdeelnemer. Ik loop, fiets, verplaats me met motor en auto. In al die vier hoedanigheden schrik ik me met grote regelmaat volkomen te pletter omdat er ‘ineens’ zo’n vaak nog jonge verkeersdeelnemer opduikt op een plek op de weg waar je deze vooral niet verwacht.
Onlangs, en dit is de uiteindelijke aanleiding tot dit schrijfsel, fietste ik van werk naar huis. Het is december dus best al donker in de ochtend en avond. Bij de afslag van het fietspad naar de Wolphaertsbocht knalde er zowat een jonge fietser bovenop mij. Gezien de situatie was ik fout. Ik heb echter wel nog wat te zeggen. Deze jonge fietser had geen enkele verlichting op zijn fiets, droeg donkere kleding en de enige reflector die er nog was zat aan de achterkant van de fiets. Ik heb deze fietser stomweg niet kunnen zien. Daarnaast had Jonge Fietser de oortjes volgepropt met geluiddragertjes, waardoor enige aandacht voor zijn omgeving niet meer aanwezig was. Natuurlijk is de geliefde muziek fijner dan letten op het verkeer.
Ik verwijt deze Jonge Fietser helemaal niets. Met enige regelmaat komt er zo´n slimme meneer bij De Wereld Draait Door en deze meneer weet alles over hersens. Hij heeft luid en duidelijk verklaard dat een jong brein gewoon nog niet ´af´ is en daardoor tot een heleboel nog niet in staat. Het inschatten van gevaar is er daar slechts één van. Dat verklaart waarom Jonge Fietsers  absoluut niet kunnen bedenken dat verkeersregels er ook voor hen zijn en bedoeld om ook hen veilig te houden.
Nu let ik eens wat beter op en tot mijn grote schrik is het me opgevallen dat, vooral Jonge Fietsers, 9 van de 10 keer geen werkende verlichting hebben, geen reflectoren en over de kleding wil ik het niet eens hebben.
Hoe vaak is het niet zo dat bij een aanrijding van, bijvoorbeeld, auto en Jonge Fietser zonder enig probleem de Automobilist de schuldige is? Die had zeker niet op zitten letten, stront in zijn ogen, zat te bellen en wat al niet meer. Maar….. in plaats van ons af te vragen of die automobilist blind was of zo kunnen we ons misschien eerst eens af gaan vragen of die fietser nou wel zo zichtbaar was. Want, als je als fietser zowat onzichtbaar bent én je op een plaats op de weg bevindt waar je niet hoort te zijn, dan zou ik zeggen dat het een soort van Russische Roulette wordt wanneer het fout gaat.
Zeker in deze tijd van het jaar waar regen en donkerte het verkeer al niet heel makkelijk maken, wordt het, mijns insziens, redelijk onmogelijk om onzichtbare fietsers die – nog – niet in staat zijn om zich aan de verkeersregels te houden te missen. Dat is even andersom denken, maar probeert u het eens.
Dan, en deze hoor ik met regelmaat, hebben we natuurlijk onze politie. Als deze groep met mensen al eens een controle op fietsverlichting doet dan is Leiden In Last want ‘kunnen die pennenlikkers geen echte boeven gaan vangen of zo?’ Dat dit een poging is om te zorgen dat verkeersgebruikers weer veiliger zijn voor elkaar wordt niet ingezien.
Beste Ouders die ooit zo ontzettend lang en met veel verlangen uitkeken naar de geboorte van hun kroost, voor wie de Veiligheid van Hun Kind zo ongeveer het belangrijkste was, neem die verantwoordelijk nog even stevig op je. Controleer de fiets van kind of laat deze controleren en zorg dat deze weer goed zichtbaar is. Blijf je kind wijzen op de gevaren in het verkeer.
Enne…. Als jullie dan toch bezig zijn met die controle bekijk dan gelijk even je eigen fiets. En zorg dat ook die weer helemaal up to date is.
Dat het niet veel vaker misgaat dan nu het geval is, is mij persoonlijk een raadsel.
Ik hoop dat dit blogje aanleiding is om u allen even aan het denken te zetten en om aan te geven dat Veiligheid in het Verkeer echt iets is om samen te doen.
 
Dit zou mijn laatste blog voor dit jaar kunnen zijn. Ik wens u vanaf deze plek alvast alle goeds en geluk voor het nieuwe jaar.
Karin

Dit handige led lampje winnen? ...Stuur dit bericht door op Facebook!