Vrouwendag

Wat vieren we nu precies op 8 maart, vroeg ik mij af. Wikipedia biedt gelukkig altijd uitkomst. Hoe begon de viering van de Internationale Vrouwendag precies? 
 
Internationale Vrouwendag staat elk jaar op 8 maart in het teken van strijdbaarheid en het gevoel van solidariteit van vrouwen overal ter wereld, meestal aan de hand van een specifiek thema. Internationale Vrouwendag is in de twintigste eeuw ontstaan doordat vrouwen opkwamen voor hun rechten, onder andere op het gebied van arbeid en kiesrecht.
 
De eerste staking door vrouwen vond plaats op 8 maart 1908 in New York. Deze staking was gericht tegen de slechte arbeidsomstandigheden in de textielindustrie en is beroemd geworden door onder meer de poëtisch verwoorde eis van de vrouwen: ‘brood en rozen’. De staking was het prille begin van de strijd voor de vrouwenemancipatie en tegen de vrouwendiscriminatie. 
 
In 1911 deed de Duitse socialiste Clara Zetkin tijdens een conferentie voor socialistische vrouwen in Kopenhagen het voorstel om 8 maart uit te roepen tot Internationale Vrouwendag. Deze datum werd echter niet overal aangehouden. In Nederland werd de eerste Vrouwendag gevierd op 12 maart 1912.
 
In 1978 werd de Internationale Vrouwendag door de Verenigde Naties erkend. In nog maar een enkel westers land heerst weerstand tegen ‘de achtste maart’.
 
Maar, beste lezer, zowel de vrouwen als de mannen zijn nog niet klaar. Nog steeds worden in heel veel landen vrouwen onderdrukt en er bestaat nog altijd ongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Vrouwen worden in sommige landen vandaag de dag nog steeds niet als volwaardig beschouwd. Ze kunnen nog steeds niet kiezen en gekozen worden. 
 
Eerwraak, verminking, dergelijke afschuwelijke zaken vinden helaas nog steeds plaats. Daarom moeten we doorgaan met deze strijd. Tot dat onze vrouwen volwaardig deel uitmaken van onze samenleving. Lang leve dus Internationale Vrouwendag en lang leve vrouwenrechten.
 
Hoe gaat het in ons land?
 
Sinds het begin van de registratie in 1996 is het aantal vermoorde vrouwen niet zo laag geweest (CBS). U zou dus kunnen stellen dat we de goede kant op gaan in Nederland. Echter, in Rotterdam is dit beeld een stuk minder rooskleurig. Hier lag het aandeel vermoorde vrouwen 2,5 keer hoger; tussen 2010 en 2014 werden 1,48 op de 100 duizend vrouwen slachtoffer van moord of doodslag. Zorgelijke cijfers, als u het mij vraagt, die vragen om permanente aandacht en actie. 
 
Ook op het gebied van arbeidsmarktdiscriminatie valt er, ook wat betreft de verhouding tussen mannen en vrouwen nog een wereld te winnen. Het zou niet zo mogen zijn dat een vrouw in dezelfde functie als een man bij dezelfde werkgever minder betaald krijgt. Het is zelfs bij wet verboden. En toch gebeurt het. Zowel bij het ‘gewone’ loon als bij de extra’s, zoals de smartphone, toeslagen of een leaseauto. Hiernaar heeft ook het College voor de Rechte van de Mens in 2015 onderzoek gedaan, onder zes hogescholen. Hieruit bleek dat het gemiddelde salarisverschil 10,8 procent bedroeg. Dit verschil werd niet volledig veroorzaakt door beloningsdiscriminatie. Maar opvallend is wel dat in situaties waarin ten onrechte te weinig salaris is toegekend vrouwen daar twee maal zo vaak mee te maken hadden en dat het door hen misgelopen geld twee maal zo hoog was.
 
Beste lezers,
Zelfs in ons land, een democratie, bestaat helaas nog ongelijkheid tussen de seksen. Dat laat zien dat we nog lang niet klaar zijn op het gebied van emancipatie. 
 
Ik wens alle vrouwen dan ook een goede en strijdbare vrouwendag toe. Ik steun hen in hun strijd. 

---